Perşembeden beri bu yazıyı yazmak var kafamda. Size ısrarla ve ısrarla bir film önereceğim. Belki bir çoğunuz daha önceden duymuştur, bende duyalı çok zaman olmuştu ama bir türlü seyretmeye zaman ayıramamıştım. Şimdi çok pişmanım, keşke çok daha önce bu zamanı yaratsaydım diye.

Aslında dediğim gibi filmi duyalı çok ama çok zaman olmuştu fakat her zaman yaptığımız  ha bugün ha yarın derken kaçırdığımız bir sürü güzel şey gibi bu filmi de izlerim nasılsa diye bir kenara koymuşum. Geçenlerde çok çok sevdiğim canım çocukluk arkadaşımın 2 oğluna disleksi teşhisi konduğunu işitince artık seyretmek şart oldu diye düşünürken, bu perşembe havalardan ötürü ağır gribal enfeksiyonla evde yalnız yatmak zorunda kalınca dedim ki, hasta olmak bazen ne güzel 🙂 hemen TV karşında ki kanepeye geçip battaniye ve çay pozisyonunu alıp başladım filmi izlemeye.

Filmin kahramanı Ishaan dünyalar tatlısı bir çocuk, içinizi ısıtan bir gülümsemesi var. Zaten tüm çocuklar gülümsediklerinde dünyanın en güzel varlıkları olmuyorlar mı?

Film sizi hem ağlatıp hem güldürüyor. Ama en önemlisi çocuklarımıza yaklaşımımızı bize sorgulatıyor.

Ben filmi youtube’dan Türkçe alt yazı ile seyrettim. Sizde fazla uğraşmayın diye linkini veriyorum. BURAYA tıklarsanız hemen ulaşacaksınız.

Filmin ismi “Taare Zameen Par” hintce “yerdeki yıldızlar” demekmiş.  Film Her Çocuk Özeldir anlayışını size öyle güzel anlatmış ki, diyecek hiç bir söz kalmamış.

İyi seyirler dilerim.

Sevgiler